آشنایی با آنتی‌بادی‌های (پادتن) تیروئید

آشنایی با آنتی‌بادی‌های (پادتن) تیروئید

بسیاری از شما در مورد آزمایش "آنتی‌بادی‌های تیروئید" مطالبی را خوانده‌اید و یا آن را در آزمایش خون خود مشاهده کرده‌اید. ازآنجاکه آن‌ها کمی تخصصی به نظر می‌رسند، ممکن است بعضی از افراد دچار سردرگمی شوند . بنابراین در اینجا کمی در مورد آن‌ها توضیح داده می‌شود. 

همان‌طور که می‌دانید، سیستم ایمنی بدن ما به‌عنوان یک فرایند طبیعی در برابر برخی از مهاجمان مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها، موادی را ترشح می‌کند که به آن‌ها "آنتی‌بادی " (انتی به معنی "ضد" و بادی به معنای "بدن" می‌باشد) می‌گویند.

 این آنتی‌بادی‌ها در بدن ما به مبارزه با مواد و عوامل بیماری‌زا  پرداخته و آن‌ها را از بین می‌برند. اما گاهی اوقات، سلول‌های سالم و برخی از پروتئین‌های خاص، که هیچ آسیبی به بدن نمی‌رسانند و یا ایجاد مشکلی نمی‌کنند، توسط سیستم ایمنی بدن، موردحمله قرار می‌گیرند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، سلول‌های بدن به‌اشتباه تحت حمله قرارگرفته و ممکن است آسیب ببینند و یا حتی از بین بروند. این حمله از طرق مختلفی صورت می‌پذیرد و ممکن است اندام‌های گوناگونی را درگیر نماید، اما در اینجا بیشتر به غده تیروئید خواهیم پرداخت.

آنتی‌بادی‌هایی که در اثر خود ایمنی تیروئید ترشح می‌شوند، اغلب در این سه گروه هستند:

1- "تیروئید پراکسیداز آنتی‌بادی" یا TPO Ab"" (Ab مخفف کلمه آنتی‌بادی است). همچنین به آن، آنتی‌بادی " میکروزومال ضد تیروئید " نیز گفته می‌شود.

2- "آنتی تیروگلوبولین آنتی‌بادی" یا" TG Ab "

3- "آنتی‌بادی ایمونوگلوبولین تحریک‌کننده تیروئید " و یا " TSI Ab "

گروه اول و یا (TPO Ab)، در بیماری هاشیموتو (کم‌کاری خود ایمن تیروئید) افزایش می‌یابد که به آن " تیروئیدیت اتوایمیون " نیز گفته می‌شود. در این بیماری سلول‌های غده تیروئید تحت حمله قرارگرفته و به‌مرورزمان از بین می‌روند. بیماران مبتلابه این آنتی‌بادی‌ در حال حاضر یا دچار هاشیموتو هستند و یا در آینده مبتلا خواهند شد، که در پی آن عملکرد تیروئید آن‌ها نیز دچار اختلال می‌گردد.

(تقریباً در تمام موارد بیماری هاشیموتو سطح این آنتی‌بادی افزایش می‌یابد، همچنین این آنتی‌بادی در 65٪ از بیماران مبتلابه بیماری گریوز (پرکاری خود ایمن تیروئید) نیز افزایش خواهد یافت).

گروه بعدی آنتی‌بادی‌های تیروگلوبولین یا (TG AB) می‌باشد. سطح این آنتی‌بادی همانند (TPO Ab) در تیروئیدیت اتوایمیون افزایش می‌یابد، اما به میزان کمتر.

گروه سوم، آنتی‌بادی (TSI) می‌باشد، که گیرنده‌های هورمون TSH (هورمون محرک تیروئید) را در غده تیروئید مورد هدف قرار می‌دهند، و آن‌ها را به‌صورت غیرطبیعی فعال می‌کنند، درنتیجه غده تیروئید برای تولید هورمون‌های تیروئید تحریک می‌شود. به این بیماری پرکاری تیروئید گریوز می‌گویند و وجود این تحریک‌کننده تیروئید عامل اصلی این بیماری محسوب می‌شود.

به‌هرحال ممکن است درجاتی از (TSI) آنتی‌بادی و آنتی‌بادی تیروئید پراکسیداز (TPO Ab) به‌صورت هم‌زمان در خود ایمنی تیروئیدیت (هاشیموتو) و در بیماری گریوز وجود داشته باشد.

ممکن است در برخی افراد سطح هریک از این سه نوع آنتی‌بادی افزایش یابد، درصورتی‌که هیچ‌گونه علامت بالینی در آن‌ها مشاهده نمی‌شود. این بدان معنی است که هنوز تیروئید آن‌ها تحت تأثیر قرار نگرفته است و هنوز غده تیروئید می‌تواند نقص خود را جبران نماید. بااین‌وجود، این افراد در معرض مبتلا شدن به اختلالات تیروئیدی خواهند بود و باید هر شش ماه یا یک سال، مرتباً وضعیت خود را آزمایش نمایند. بالا بودن هریک از این آنتی‌بادی‌ها می‌تواند به‌صورت بالقوه در آینده باعث بروز بیماری تیروئید گردد.

سطح واقعی این آنتی‌بادی‌ها به آزمایشگاه و روش اندازه‌گیری این آنتی‌بادی‌ها بستگی دارد.

 به‌طورکلی دامنه مرجع برای (TG AB)، باید کمتر از 200 (mUI/ml) و یا شاخص آنتی‌بادی ان نباید بیشتر از (0.9)باشد.

 برای تیروئید پراکسیداز آنتی‌بادی (TPO Ab)، میزان شاخص باید کمتر از 150 (mUI/ml) و یا شاخص آنتی‌بادی ان نباید بیشتر از (0.9) باشد.

 به‌احتمال‌زیاد رابطه قوی‌ای بین میزان سطح این آنتی‌بادی‌ها و شدت بیماری افراد وجود دارد.

منبع: انجمن تیروئید انگلستان

ترجمه: مهدی ناصری

منبع: kamkarii.rozblog.com

@kamkarii